Het klassieke powertrio is natuurlijk net zo uit de tijd als het spijkerjasje met opgenaaide emblemen, het lange sluike haar met middenscheiding en de druipsnor. Als drie Italianen – die er stuk voor stuk uitzien alsof Blue Cheer nog steeds de grootste band van het moment is – besluiten dat klassieke powertrio weer tot leven te roepen, is het lastig om een grijns te onderdrukken. Johnfish Sparkle noemen ze zich, een titel voor hun debuutplaat hebben ze niet, maar wel een grote liefde voor dampende seventies blues en proto-hardrock. Cream, The Who en Led Zeppelin noemen ze als grootste invloeden en dat is erg eerlijk van ze. Graag voeg ik het eerder genoemde Blue Cheer nog toe. Alle ingrediënten die ze gebruiken, powerchords, een zanger die graag uithaalt, denderende drums en gitaarsolo’s op klassieke bluesschema’s, alles is keurig gejat van hun grote voorbeelden. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat bijvoorbeeld het brede geluid dat The Who soms kon produceren, mooi gebruikt wordt in “Feelin’ Down”. Semi-akoestische intermezzo’s vinden we terug op de klassieke albums van Led Zep en Black Sabbath en dus ook bij Johnfish Sparkle (“Tale of A Lonely Man” – die titel!). De drie Italianen komen er desondanks mee weg. Een hemelbestormend album is het debuut van Johnfish Sparkle niet geworden, wel een plezierige trip down memory lane.
mij=Record Heaven / Transubstans / Clearspot