Wat is dat toch met die jongens van The Strokes? Als ze bij elkaar zijn maken ze agressieve, arrogante, bij tijd en wijle furieuze, maar in elk geval altijd lekker schurende New Yorkse rock. Gaan ze solo aan de slag, dan veranderen ze in vooral relaxte liedjesschrijvers. Eerder bewees gitarist Albert Hammond Jr. het met zijn niet helemaal geslaagde, maar toch alleszins plezierige soloalbum Como Te Llama. Strokes-drummer Fabrizio Moretti doet nu bijna hetzelfde met Little Joy. Een beetje lekker schurend en als het even kan nog steeds een ietwat schots en scheef (“No One’s Better Sake”, “Keep Me In Mind”). Maar de grondtoon is zowaar lief. De liedjes zijn rustig, schetsmatig en alles behalve gebaseerd op hoekige jaren tachtig rock. Samen met Rodrigo Amarante (van Los Hermanos) en zangeres Binki Shapiro zette hij onder de naam Little Joy elf fijne liedjes op plaat. Het gevoel is er eentje van de Copacabana, Ventura Highway of voor mijn part Big Sur, maar bovenal een gevoel dat ver verwijderd is van de drukte en hectiek van New York. Overigens vroeg ik me af of Julian Casablancas niet ook meedoet op Little Joy. Ik zou toch zweren dat hij de zanger is in het eerder genoemde “Keep Me In Mind”. Laat die nieuwe Strokes-plaat maar zitten, we doen het wel met de soloprojecten.
mij=Rough Trade / Konkurrent