Neimo – Moderne Incidental

Toen ik in december door de straten van Parijs liep, had ik bijna gezworen dat de nieuwe van Franz Ferdinand al was uitgelekt. De klanken die middels een muziekwinkel tot mijn oren kwamen waren echter niet afkomstig van het Schotse viertal maar van het in Parijs residerende Neimo. Nu een maand later ligt hun debuut Moderne Incidental voor mijn neus en ik ben overenthousiast. Op plaat combineert namelijk dit Franse collectief het beste wat de Britse popmuziek de laatste jaren heeft voortgebracht. Denk daarbij aan het springerige van Arctic Monkeys en eerder genoemde Franz Ferdinand, hier en daar overgoten met een electrosausje. Dat men verder kijkt dan het nabije verleden is ook goed terug te horen in de wat rustigere nummers. “Peter And The Wolf” is zo’n liedje dat zo uit de koker van Morrissey had kunnen komen ten tijde van The Smiths. En op de een of andere manier doet “Diamond Lane” denken aan een liedje van The Police. Zelf noemen ze The Jam, Blondie en The Strokes als een van hun belangrijkste invloeden. Een minpintje: De zang van Bruno Dallesandro leunt wel een beetje op het geluid en frasering van Alex Turner, maar er is dan in ieder geval geen enkel spoortje van een Frans accent te horen (als ik iets niet kan verdragen is het een Frans/Engels accent). Met alle Franse electro die de laatste jaren Nederland heeft bereikt is Neimo in ieder geval een leuk alternatief gitaargeluid. Het schijnt dat Engeland al overstag is en wellicht zal Nederland na hun optreden op Eurosonic/Noorderslag snel volgen.

mij=Shangri La Music/ Le Village Vert.