Nosound – Lightdark

Ik staar uit het raam van mijn behaaglijk verwarmde slaapkamer en kijk neer op de wit besneeuwde wintertuin van het ouderlijk huis. De hond is al uitgelaten en ik heb me voor de zoveelste keer de gehele middag opgesloten op mijn kamer. Op de achtergrond speelt muziek met Mellotronklanken, geluiden die een sfeer doen ontstaan waar ik later in mijn leven zo vaak naar terugverlang. En wat is het leven nog eenvoudig… Op school loopt alles prima zonder dat ik daar al te veel moeite voor hoef te doen, mijn hond is de liefste hond ter wereld en zal heel mijn leven bij me blijven, ik kan me wanneer ik dat wil zorgeloos en vol overgave in een boek of film verliezen, en muziek geeft me nu al het gevoel dat de echte wereld nooit meer terug zal komen. Mijn vader en oudste zus leven nog, die paar échte fouten in mijn leven zijn nog niet gemaakt, moeilijke keuzes liggen nog onzichtbaar in de toekomst verscholen, en er is nog niemand in mijn directe omgeving ernstig ziek. Kortom, ik ben gelukkig. Op dit soort momenten bestaat mijn wereld enkel uit muziek, en heb ik verder niets nodig. Even zijn de donkere wolken verdwenen die me al een paar jaar dreigend volgen, en droom ik zonder het te beseffen dat ik het zélf ben die deze helende klanken bedenkt en laat ontstaan. Zo blijf ik ademloos luisterend voor me uit staren, en leef volledig in het moment. Als de arm van de platenspeler het midden van de lp heeft bereikt en de dromerige muziek tijdelijk ophoudt te bestaan, komt er slechts één gedachte in me op: heel misschien weet een artiest vele jaren na nu dit gevoel weer naar boven te halen met een tijdloze cd vol hypnotiserende klanken. Bijna dertig jaar later zet ik die cd nog maar een keer op, en droom ik weg naar eenvoudiger tijden…

mij=Kscope / Bertus