Het moet ondertussen wel bijna een jaar of tien geleden zijn dat ik de naam Parallel or 90 Degrees op een briefje krabbelde als band die ik nodig eens moet opsnorren. Dat briefje vond ik laatst zelfs nog terug bij het opschonen van mijn bureau. De cd’s van de band waren verdomd moeilijk te krijgen, bleek al snel. Sowieso ligt de symfo al snel in een verdomhoekje in de platenzaak, maar de eigenwijze symfo is meestal helemaal onvindbaar. En dat is wel wat PO90 maakt. Dat dit niet raar is, begrijp je wel als je weet dat frontman Andy Tillison in een grijs verleden nog samen speelde met leden van de linkse broeders van Chumbawamba. Toen ik eenmaal een cd opgesnord had van PO90, werd die ingepikt door Gr.R., maar na het bestellen van een tweede exemplaar werd het al snel een van mijn favoriete symfobandjes, juist omdat Tillison niet koos de zoete gemakkelijk in het oor liggende symfo van bands als Spock’s Beard, Arena of Flower Kings, maar stronteigenwijs zijn liefde betuigde voor een band als Van Der Graaf Generator (en dan vooral de brille van Peter Hammill) en dat mengt met een punkattitude en maatschappijkritische teksten. Het probleem was echter dat de cd’s barslecht verkochten. Gr.R. en ik trapten ooit de zwarte Twingo aan om de band te gaan bekijken op Progfarm, door ons liefkozend het festival aan het einde van de wereld genoemd. Het was geweldig om te zien hoe al die symfomanen gillend Harmsdobbe uitliepen toen Tillison en zijn band het gas opentrokken en hun vooruitstrevende progrock de boerderij doorbliezen. Dat dat gebeurde was niet raar als je weet dat gitarist Dan Watts getooid ging in een Nine Inch Nails-shirtje en drummer Alex King, die Andy opgepikt had bij een college dat hij begeleide, een trance achtergrond had. Dat de cd’s van de band tegenwoordig nog veel moeilijker te verkrijgen dan toen ik ze kocht verbaast me dan ook niet echt. Het mooie is dat er nu met A Can Of Worms zowaar een verzamelaar verschenen is, zodat (in mijn ogen) klassiekers als “Unbranded”, “The Media Pirates”, “Afterlifecycle Sequence” en “Petroleum Addicts” ook weer voor anderen beschikbaar zijn. Nog mooier is het dat op de tweede cd van A Can Of Worms drie tracks te horen zijn van het nooit verschenen A Kick In The Teeth For Civil Pride, waarvan delen gebruikt zijn voor het vorig jaar verschenen Not As Good As The Book. Ik hoop dat er ooit nog weer eens een gelegenheid komt om de band live aan het werk te zien, maar heb er een hard hoofd in dat dit nog gaat gebeuren. De begeleidende woorden van Tillison in de uitgebreide biografie in het boekje laten de deur op een kiertje staan, maar geven weinig hoop…
mij=Prog Rock / Bertus