Nadat ik voor de kat zijn viool een stukje geschreven had over de cd van Lobi Traoré & Joep Pelt kon ik wel even wat duistere herrie gebruiken om mijn slechte humeur op af te reageren. Daarvoor ben je bij het zestal Noren van Pirate Love aan het goede adres. Deze band, vernoemd naar een nummer dat Johnny Thunders schreef, levert met Black Vodoun Space Blues namelijk een album af dat bedekt is door een grauwe sluier. Dat bedoel ik in dit geval overigens positief. Hun, door kwaliteitslabel Voodoo Rhythm in licentie van Tiki Tong-records hier uitgebrachte debuut, klinkt vuig en overstuurd en is opgedragen aan de King of the Norwegian garage-punk underground Børt Erik Skræi. Het zal wel aan mij liggen dat die naam mij niets zegt, maar Børt Erik Skræi kan trots zijn op wat er aan hem opgedragen wordt. Pirate Love maakt vast en zeker garage-punk naar zijn hart. De heren zijn er bovendien niet vies van om hun nummers hier en daar van flink wat surf-riedels te voorzien. Dit doen ze inclusief een kek jengelende space organ, waarvan ik alleen maar kan dromen er een in huis te hebben. Voeg daarbij de nasty fuzz gitaar van Milton von Krogh en ik word nog enthousiaster. Valt er dan nog iets minder in de smaak van deze garages slopende Vikingen? Ja hoor. Zanger David Al Dajani moet wel heel erg hard werken om een bres te slaan in de geluidsmuur van zijn vijf bandleden en slaagt er vaak maar in om tot een heel klein gaatje te komen. Maar daar valt best mee te leven.
mij=Voodoo Rhythm / Clearspot