Ik ken precies één muziekliefhebbende Nederlander in Noorwegen, en toen ik hem vroeg of hij ooit gehoord had van Popgun uit Oslo, moest hij ontkennend antwoorden. De vraag is dus of Popgun nu echt zo bekend is in Noorwegen als de biografie ons wil doen geloven, of dat mijn kennis misschien toch niet zo in de Noorse muziekscene zit. Allereerst maar eens wat feiten: Popgun is de band van Egil Stemkens en twee van zijn maten. Egil was ooit het meest getalenteerde lid van de Noorse poppunkband The Yum Yums, maar hij besloot om zelf een band te gaan beginnen die een beetje meer neigde naar de powerpop. Zo ontstond Popgun. In 2007 brachten zij A Day and a Half in Half a Day uit, en nu is er dan Manic Anti-Depressive. Geen vrolijke titel voor een plaat die toch vooral springerige poprock laat horen. De broertjes Gallagher van Oasis zouden op dit moment een moord doen voor een nummer als “All Or Nothing” en hetzelfde geldt vermoedelijk voor de Dandy Warhols, maar die zouden dat dan doen voor “Sting Me”. In die richting moet je de cd dan ook zoeken: een beetje van dik hout zaagt men planken, maar ook weer niks mis mee. Vlees noch vis? Ja, misschien wel. Misschien is dat ook de reden dat mijn Nederlands-Noorse kennis ze niet kende, en of deze cd daar snel verandering in zal brengen, is nog maar de vraag.
mij=Wild Punk / Clearspot