De muziek van See You Next Tuesday ging de afgelopen jaren van mathcore naar deathcore, terwijl de band het zelf liever grindcore noemt en de fans het bestempelen als sludge metal. Wetende dat niemand eigenlijk het verschil tussen de genres weet én het allemaal even hard is, is het specifieke hokje niet erg van belang. Hoe je het ook wilt noemen, erg serieus is de muziek op Intervals in elk geval niet – het album is één grote rotzooi met semi-horrorteksten. Dit wordt bevestigd doordat de band zichzelf meer als een grap ziet en ook zo is begonnen, een viertal jaar geleden. Wat het tweede album wel bewijst is dat ze de hardste band zijn bij hun label Ferret Music. Bovendien bewijst die cd ook dat ze tijdens de tour met Hate Eternal en Misery Index reeds iedereen doof zullen hebben gespeeld voordat de headliners het podium kunnen betreden. De albumcover is mooi en rustgevend, maar wat het viertal laat horen komt rechtstreeks uit de hel. Hopelijk ben je niet erg fan geworden van de zeventien nummers (die veelal rond de vijftien seconden liggen) want de band is niet erg houvast wat de line-up en het genre betreft. See You Next Tuesday heeft namelijk meer ex-leden dan menig andere band. Hopelijk weten ze de muziek live beter te brengen dan op dit album, dan is er in elk geval nog iets positiefs over te zeggen.
mij=Ferret Music / Suburban