Steve Walsh zag ik afgelopen jaar live met Kansas op het Arrow Rock Festival. Prima optreden, maar erg dynamisch was het allemaal niet. Ruig was het al helemáál niet. Maar ziedaar, meneer Walsh is op dit album, een rerelease van zijn album uit 2005, stiekem ook een heule echte rockert. Opener “Rise” had zo van Dream Theater kunnen zijn en “Davey And The Stone That Rolled Away” is van voor tot achter een gerontorocksong. Storm hoorde in 2005 vooral AOR, maar wat mij betreft is het vooral gerontorock met progressieve trekjes. Songs met kop en staart die eerst rocken en pas dan ook nog knap in elkaar gezet zijn. Op deze rerelease zijn twee bonustracks uit 2007 te vinden: “Faul Dr. Roane”, een fraaie slow bluesy song, en “Dark Day”, een ontspannen rocker. Mocht je de eerste release gemist hebben dan is dit een mooie gelegenheid om het recht te zetten.
Van een heel andere orde is Crystal Eyes. Dit gezelschap weet de term cliché op een nieuw niveau te brengen. Clichés zijn de smeerolie van de conversatie, zeggen ze wel eens, maar een gesprek dat alleen uit clichés bestaat kun je beter overslaan. Helaas geldt dat ook voor dit Chained, Man man man, elk eighties-metal-laatje wordt opengetrokken. Tekstueel gaat het over rainbows en guardians, muzikaal is het semi-marsmetal met stoer gebrulde koortjes en zijn de solo’s brave aftreksels van Maiden en Priest. Ik was ervan overtuigd dat dit een Duits gezelschap was – u begrijpt, niet positief bedoeld – maar het blijken heuse Zweden. Daar wordt het helaas niet beter van, dus u kunt dit schijfje het beste gewoon laten liggen.
mij= ProgRock / Bertus & Metal Heaven / Rough Trade