Telepathe – Dance Mother

Hee, daar plopt alweer wat uit de Brooklynse grond. Verscheidene TV On The Radio-leden schijnen hier ook wat mee te maken hebben, maar ik heb ze eerlijk gezegd niet gespot. Telepathe wordt gevormd door twee hippe meiden, die me zowel qua looks als (ietwat zeurderige) vocalen doen denken aan Tegan and Sara, al missen ze wel de echt goeie popliedjes van de Canadese tweeling. Vergeet dat meteen, dat willen ze ook helemaal niet. Ze verkondigen op hun MySpace tenslotte ‘the future’, en far out is wat we krijgen. Is het psychedelische rave, het slot heet niet voor niets “Drugged”, of zijn ‘t toch twee gekke zusjes van Dizzee Rascal die giechelend rondjes rijden op een dubstep? Dance Mother opent met het meest poppy nummer, “So Fine”, wat me ‘Show yourself take only what you need’ deed zingen. Er is ruimte genoeg, want ondanks de catchy synthesizer-akkoorden blijft ‘t liedje wat schetsmatig, een opmerking die je rustig naar de rest van de plaat mag extrapoleren. Talentloos zijn ze niet overigens. Er is namelijk één nummer wel helemaal raak en dat met grote nadruk. “Can’t Stand It” opent met een vervormde gospel-sample, die het hele epos zal blijven klinken. Langzaam transformeert deze in een verslavende, bijna kreunende shoegaze-hook. De vocalen zijn niet meer quasi-ongeïnteresseerd, maar etherisch. Gooi daar een repetitief drumritme, echoënde gitaren en, ‘t belangrijkst, een wagonlading aan Ullrich Schnauss-synths, groots als kerkorgels bij en weg zijn we. Op een heel groot vliegend tapijt. ‘We’re running out of time, we’re running with our minds.’

mij=Coop / V2