Danko Jones – B-sides

Ik heb zelden zulke fanatieke discussies gehad over een band als afgelopen zomer op Pukkelpop. Een discussie op leven en dood met twee partijen door gendergrenzen gescheiden. Het was zo’n rustige festivalmiddag, waarin de programmering wat lauwtjes was, maar waar op het hoofdpodium Danko Jones stond. De mannen in de groep vonden de testosterock van Danko fantastisch, de vrouwen vonden het maar een naar gefrustreerd mannetje. Nou moet ik zeggen dat Danko niet op zijn best was, want op (te) grote podium wil de man zijn hand nog wel eens overspelen, maar desalniettemin was het een vermakelijke show. Vond ik dan. De vrouwen dus niet. Het hele weekend bleef het een terugkerend thema. En het zou zo maar eens weer een thema kunnen worden. Want Danko heeft een nieuwe plaat uit en dus komt Danko weer langs. Alhoewel, nieuwe plaat. De titel van B-Sides dekt inderdaad de lading. B-kantjes dus. Varierend van bekend (liveklassiekers “The Rules” en “My Time is Now”), gewoon goed (“Sex”, die mag hij wel eens live doen) tot werk waaraan je meteen hoort waarom het nooit een regulier album gehaald heeft. De geluidskwaliteit is zeer wisselend, er zitten demo’s bij die op het toilet lijken te zijn opgenomen, maar je hoort bijzonder goed welke route Danko Jones afgelegd heeft. Van punky soul (incl puike Ramones en The Offspring pastiches) tot de rauwe bluesrock die hij nu speelt. 27 nummers in nog geen 70 minuten en vooral voer voor fanatici en verzamelaars dus. Die ongetwijfeld weer vooraan staan als Danko Jones eind maart weer komt toeren. De vrouwen laten we deze keer thuis…

mij=Bad Taste / Suburban