Weet je wat we doen? Laten we even al het tabloid-geneuzel vergeten. En nu we dan toch bezig zijn, vergeten we die geflopte talkshow voor het gemak gewoon ook maar even. Nee, nee en nog eens nee! Ik wil het verder al helemaal niet hebben over die derde tepel! Waar we het wel over gaan hebben? Nou gewoon: over het feit dat Lily Allen haar dubbel-frisse en fruitige debuutplaat van een nog driedubbel-frisser en twee-ons-groenten-en-vier-ons-fruitiger vervolg heeft weten te voorzien. Ondertussen durft ze te beweren dat dit niet aan haarzelf ligt, maar aan jou. De schavuit! Wij weten wel beter. Neem nu het aantal liedjes: een mooi afgemeten aantal van twaalf. Dat is dus precies een hitje voor iedere maand die 2009 rijk is. Want dat zijn het: hitjes, stuk voor stuk. De stouterd heeft hoogstwaarschijnlijk stiekem afgekeken in de electro-keuken van hitmachine Xenomania (o.a. Girls Aloud, Sugababes, Gabriella Cilmi) en voegde daar als persoonlijke touch haar typerende cockney-venijn aan toe. Dat ze nog maar lang en vaak gepest mag worden door foute vriendjes, irritante paparazzo, stomme collega’s of stupide wereldleiders. Maar dan wel de release de volgende keer wat minder lang uitstellen, hoor Lily. Dan zijn wij namelijk voor altijd ieder jaar verzekerd van twaalf maanden vol popplezier.
mij=Parlophone / EMI