Er was eens een prinsje ergens aan het begin van de jaren zeventig in de vorige eeuw. Het prinsje woonde met andere prinsjes in een groot en prachtig kasteel. Prinsjes zijn druk met prinsendingen: ze gaan naar de prinsen- en prinsessenschool, ze beoefenen de klassieke dans met stijl, ze drinken op zijn tijd een beschaafd glaasje prik en eten altijd hun bordje leeg. Ze maken ook muziek. Klassieke muziek, die ze van hun muziekleraar onderwezen krijgen. Talent of geen talent, dat doet er niet toe. Maar de prinsjes weten ook wel dat buiten niet iedereen leeft zoals zij, de prinsen, leven. Dat zou ook wat zijn. Ze horen ook wel eens iets over hippies, eigenlijk te smerig voor woorden, en ze weten dat er een band heel populair is, The Jefferson Helicopter. En stiekem vinden zij die muziek ook wel leuk. Dus besluiten ze om zelf ook muziek te gaan schrijven en spelen die wel wat van die band wegheeft. Helaas hebben ze geen prinses die zo goed kan zingen als Grace van The Jefferson Helicopter, maar het liedjes schrijven over bijvoorbeeld koningen lukt aardig. Ze weten een deskundig iemand te vinden die het op wil nemen, en met hun aanzien zou er toch een platendeal te maken moeten zijn. Maar helaas, de platenbazen vinden het te artistiek, niet hitgevoelig en er zijn honderdduizend andere redenen die ervoor zorgen dat de plaat nooit uitgebracht wordt. Gelukkig komt dit bijna veertig jaar later alsnog goed. De prinsen zijn dan allang groot en wonen in hun eigen kasteel, al dan niet met hun eigen prinses.
mij=Locust / Clearspot