Met een korte tournee in het voorprogramma van de punkrockhype van vorig jaar, The Gaslight Anthem, valt Polar Bear Club met de neus in de boter. Ze hadden het veel slechter kunnen treffen en als onbekend bandje in halflege zalen kunnen staan. The Gaslight Anthem had het overigens ook véél slechter kunnen treffen qua voorprogramma. Al denk ik niet dat Polar Bear Club deze band van het podium zal spelen, hun debuutplaat Sometimes Things Just Disappear is een meer dan verdienstelijk debuut op de scheidslijn van emo en punkrock, of een mix daarvan zo je wilt. Dan kom je dus in de buurt van Hot Water Music en de vroegere Rise Against uit. En daar is het goed vertoeven. Wat ik bijvoorbeeld erg prettig aan Sometimes Things Just Disappear vind, zijn de lekker rauwe vocalen van frontman Jimmy Stadt. Niet van die tegenwoordig zo geliefde cleane zang, maar goed roestig. Let op: dat betekent niet dat het een blaffende hond is, het is absoluut wél melodieus namelijk. Ook qua productie heeft de band er niet voor gekozen de boel helemaal op te poetsen tot een imposante geluidswal. Al kan dat ook een kwestie zijn van budget natuurlijk, ik hoop dat het een bewuste keuze is en vind die sound echt een pré. Dat je op die manier ook best een groot publiek zou kunnen winnen zouden tracks als “Another Night in the Rock” en “As ‘Twere the Mirror” met een beetje goede wil zomaar kunnen bewijzen. Die zijn bijna mainstream, maar door de hierboven genoemde insteek vallen ze gelijk op. Ik ga niet beweren dat Polar Bear Club de punkrockhype van dit jaar gaat worden, maar als ze dit jaar flink wat potten gaan breken, zou me dat niets verbazen.
mij=Bridge 9 / Suburban