Anderhalf jaar terug gaf Reverend Bizarre de pijp aan Maarten. Het illustere Finse doommetal trio luisterend naar de prachtige namen Albert Witchfinder, Peter Vicar en Earl of Void vond het na dertien jaar wel mooi geweest. Ze concentreren zich nu op hun nieuwe bands The Puritan (Witchfinder) en Lord Vicar (Peter Vicar vanzelfsprekend). In hun bestaan bracht de band slechts drie (concepts)albums uit: In the Rectory of the Bizarre Reverend (2002), II: Crush the Insects (2005) en III: So Long Suckers (2007). Daarnaast verschenen gelukkig wel flink wat EP’s en vinyl op 7″ en 12″. Vooral die laatste werden vaak in gelimiteerde oplage uitgebracht en waren veelal splits met andere bands zoals Electric Wizard. Om voor eens en voor altijd van het gezeur af te zijn van het feit dat die vinyl releases zo lastig te vinden zijn, verschijnt nu Death Is Glory… Now. Hierop is, over twee cd’s verdeeld, zo ongeveer alles gebundeld dat op vinyl verschenen is. Nou gaat er natuurlijk niets boven zich traag voortslepende doom met een zweem van ruis door de stof uit de groef, zo’n verzamelaar op cd is toch wel verdomd praktisch. Op de eerste cd staan eigen nummers, op de tweede staan, op “From The Void II” (het laatste nummer dat de band geschreven schijnt te hebben) na, covers van onder meer Saint Vitus (“Dark World), Pentagram (“Broken Vows”) en Judas Priest (“Deceiver”). Deze versies van de drie Finnen zijn ronduit smakelijk en soms zelfs bijna toegankelijk, ik moet bekennen dat ik toch liever luister naar hun eigen nummers. Erg sterk is hiervan het bijna twintig minuten zich traag voortslepende “Demons Annoying Me” waar (hoera!) maar geen einde aan lijkt te komen. Maar ook het met ultralogge bas doorspekte “Blood On Satan’s Claw”, waarin Witchfinder à la Justin Hawkins lekker hoog uithaalt in het refrein, mag er zijn. Bizar kort (en niet al te sterk) is “Odinn’s Men”, maar dat komt waarschijnlijk doordat de snelheid ervan voor Reverend Bizarre ongekend hoog ligt. ‘ Waarschijnlijk is Death Is Glory … Now het laatste ‘nieuwe’ materiaal dat er verschijnt van Reverend Bizarre, want de individuele bandleden hebben aangegeven helemaal ‘klaar’ te zijn met de band. Bijzonder spijtig.
mij=Spikefarm / Bertus