Star Fucking Hipsters – Until We're Dead

Wat vriend Fat Mike met deze release wil bewerkstelligen ontgaat me in z’n geheel. Dat hij verder kijkt dan de poep, pies en snotjes punk die hij onder andere zelf de wereld in helpt was al duidelijk: er ook heel wat ‘serieuze’ en steengoede punk uit op zijn label Fat Wreck terug te vinden. Maar wat de goeiige dikkerd met deze release wil bewerkstelligen ontgaat me. Crustenherrie van de bovenste plank is wat wij ongezouten op ons bordje krijgen. De cd begint met een stukje crustentechno waarbij mij de moed al ver in de schoenen zakt. Snel door met een melodieus pianootje waarna de takkeherrie op herkenbare volle snelheid wordt ingezet. ‘I hate the human race’ is het eerste verstaanbare dat ik naar mijn kop geslingerd krijg. Veel geschreeuw en weinig ecologische wol, zo wordt al snel duidelijk. In de ellenlange teksten worden voorspelbare onderwerpen aangesneden. Voorbeelden? Oké: 9/11, Wallmart, foute christenen, foute politici, foute agenten, dierenleed, regeringsbeleid ten aanzien van buitenlanders. Kortom: zo´n beetje de totale Westerse maatschappij ‘an sich’ moet het ontgelden. Nu kan ik een kritische punktekst zeker waarderen, zeker wanneer er op spitsvondige manier de vinger op de zere plek wordt gelegd, op een rake manier misstanden worden aangekaart en geprobeerd wordt de luisteraar tot actie te bewegen. Maar juist deze drie punten ontberen deze New Yorkse crusthipsters: er wordt ofwel gejankt om wat er allemaal niet in de haak is met de grote boze buitenwereld of er wordt eenvoudigweg tegenaan geschopt. Ik denk, en hoop, dat er tegenwoordig wel wat meer nodig is om de anarchopunk uit z’n kraakhol te lokken.

mij=Fat Wreck / Sonic