Subhumans – The Day The Country Died / From The Cradle To The Grave

1983, ik was tien jaar en punkmuziek, dat kreeg ik totaal niet mee. Wat ik wel mee kreeg was bijvoorbeeld Toto‘s IV en Doe Maar‘s 4us. Maar punkmuziek? Dat ik me daarvoor ging interesseren, dat gebeurde pas vele jaren later. Van de legendarische Engelse punkers van Subhumans, daar kreeg ik toen ook niets van mee. Het lezen over de heruitgaven van The Day The Country Died en From The Cradle To The Grave deden in eerste instantie mijn hartje ook geen slag sneller kloppen. Het komt misschien ook wel omdat het deze Britten nooit gelukt is om aan deze kant van de Noordzee helemaal uit de schaduw te stappen van bijvoorbeeld Sex Pistols. Toch is zeker de debuutplaat The Day The Country Died bij nader inzien een plaat die mij eigenlijk niet had mogen ontgaan. De cd (toen nog lp natuurlijk) die qua thematiek zwaar beïnvloed is door George Orwell’s 1984, is toch wel een erg sterke cd. Het geluid is ondanks het remasteren natuurlijk nog steeds schel zoals het bedoeld was, maar toch ook afwijkend van andere bands uit begin jaren tachtig. Het waren volgens mij in ieder geval punkers die hun instrumenten meer dan behoorlijk beheersten. Dat laat vooral From The Cradle To The Grave goed horen.
Beide heruitgaven zijn gestoken in een fraai vormgegeven digipack. De posters die in die digipacks zitten laten nog maar weer eens zien hoe jammer het is dat cd’s niet in grotere hoezen komen, want ondanks dat ze niet van lp-hoes-grootte zijn, ogen ze veel fraaier dan de kleine afbeelding op digipacks. Overigens is het wel zo dat ik de meer recht-zo-die-gaat debuutplaat een stuk sterker vind dan zijn opvolger From The Cradle To The Grave. Wat mij betreft een verademing om weer eens dit soort platen te horen in plaats van die vaak alleen maar op overdonderend geluid inzettende punk/emo/core of wat dies meer zij releases die je tegenwoordig om de haverklap hoort.

mij=Bluurgh / Southern / Konkurrent & Bluurgh / Southern / Konkurrent