In de tijd dat ik op het VWO zat, was ik ‘s middags vaak vroeg thuis. Dan kon ik op dinsdag mooi luisteren naar 2-meter de lucht in, het programma dat ondertussen door de horizontale programmering op 3FM al lang verbannen is uit de ether en slechts via Kink FM nog te beluisteren is. Ik genoot heel erg veel van de sessies die Jan Douwe Kroeske opnam. Toen merkte ik ook al dat ik een grote voorkeur had voor de uitgeklede sessies. De sessies met alleen piano of gitaar, die waren het meest intens, vond ik. De bands die hun hele hebben en houden de studio van de Vara mee in namen, deden natuurlijk ook wel hun best. Op de een of andere manier klonk dat voor mijn gevoel toch vaak als het spelen op een podium zonder publiek. Alleen de écht goede bands weten dan ook een vonk over te laten slaan. Ik merk dat ik nu ik luister naar het over drie cd’s verspreide overzicht Het beste van 2 meter sessies 1987-2009 ik weer precies dat onderscheid maak. De akoestische sessies luister ik en koester ik en elektrisch versterkte versies ben ik dus snel zat. Een goed voorbeeld hiervan is de op papier interessante combinatie van Jan Akkerman en Ice T. Deze sessie wordt door JDK, Ice-T en Jan Akkerman in het boekje een van de meest bijzondere dingen uit hun carrière genoemd, maar ik vind er geen fuck aan. Hetzelfde geldt voor Barry Hay’s uitvoering van “Happiness Is A Warm Gun”. Dat het elektronisch wel kan bewijst een band als Voicst in het gruizige “Everyday I Work On The Road”, Elliott Smith’s “Waltz #2”, maar ook die hadden ze van mij wel akoestisch mogen doen. Nee, doe mij maar Blind Melon’s “No Rain”, die bij mij de rillingen over de rug doet lopen, de gepassioneerde versie van “The Mercy Seat” door Nick Cave of Living Colour’s verrassende jazzy draai aan “Love Rears It’s Ugly Head” en Newton Faulkner’s uitvoering van “Teardrop”. Dat zijn de monumentale sessies waar ik goede herinneringen aan bewaar. Gelukkig zijn er genoeg van dit soort pareltjes te vinden tussen de 54(!) tracks op deze verzamelaar.
mij=Universal
Living Colour helemaal mee eens. dEUS, Mercury Rev en Pete Droge van eerder edities ook prachtig 🙂