Twee jaar geleden debuteerde Bishop Allen met het tintelfrisse The Broken String. Die plaat was het resultaat van het samenvoegen en selecteren uit een stapel songs die de band in de loop van een jaar uitgebracht had op een maandelijks verschenen 12″. Dat gespreide schrijven en opnemen hoorde je er overigens niet aan af, The Broken String was een sterke coherente twee-plaat. Voor Grrr heeft de band dat DIY-gebeuren in de vorm van het uitbrengen van tussenstapjes gelaten voor wat het was en brengen ze gewoon, zoals een normale band dat doet, een cd uit die ze in een maand of twee opgenomen hebben. Het verandert gelukkig niet veel aan het resultaat. Voor deze cd heeft de band wel gekozen voor een meer sobere insteek, waarbij het openingsnummer “Dimmer” nog het meest dezelfde sound heeft als het totaal van The Broken String. Dat neemt overigens niet weg dat de liedjes op Grrr… toch minstens zo catchy zijn als die op zijn voorganger en ook weer voorzien zijn van fijne teksten. Het prettige aan de liedjes die Bishop Alleen schrijft is de immer positieve klank ervan. Cheesy samenzang en dito koortjes gaan ook nu weer hand in hand met xylofoons, marimba’s en mandolines. De samenzang tussen Justin Rice en Christian Rudder is meesterlijk. Helemaal als Darbie Nowatka ze bijvalt, wordt het een groot feest. Op het eerste gehoor lijken Grrr daardoor misschien zelfs een tikkie te lichtvoetig en luchtig, maar schijn bedriegt absoluut in dit geval. Het komt vooral door de manier waarop de heren veelal de akoestische gitaren bespelen, de liedjes hebben absoluut genoeg bite om veelvuldig te herkauwen.
mij=Dead Oceans / Konkurrent