Zelden zo’n mooi cd-hoesje in handen gehad. De hoes van Glass van het Zwitserse Black Cargoes heeft een bijzondere vorm met ronde hoeken en fraai artwork. Vanaf de eerste klanken van “Darkened Floor” lijkt ook de muziek prima in orde, maar gaandeweg het album nestelt zich een vergelijking in mijn hoofd die er niet meer uitkomt. Black Cargoes speelt stevige rock, beetje stoner, beetje industrial, beetje electronica. Iets dat je zou kunnen verwachten als Nine Inch Nails het podium zou delen met Depeche Mode voor een Young Gods-tribute. Tekstueel blijft de band dichter tegen Nine Inch Nails aan hangen, zoals in het ijzersterke “Three, Four” met daarin de onheilspellende oproep ‘Destroy Yourself, Come On!’. Pas bij het vierde nummer “Streets” valt het kwartje… verdomd, die man zingt als, die man intoneert als, die man irriteert als… niemand minder dan onze eigen Dinand! Ja hoor, Zwitserland wordt gestraft met een eigen Kane! Toegegeven, de Zwitsers durven wat meer risico te nemen en klinken hier en daar zelfs oprecht, maar de Dinand-trekjes van de zanger leiden af van wat verder echt een prima album is. Doodzonde.
mij=Saiko