Het Finse Crimfall werpt zich met ziel en zaligheid op het spelen van orkestrale folkmetal. Spil van het gezelschap is gitarist Jakke Viitala. Hoewel redelijk onbekend in metalland, heeft dit heerschap in de personen van de woest bassende Henri Sorvali (Finntroll) en de driftig trommelende Janne Jukarainen (ex-Naildown) een aantal klasbakken om zich heen verzameld dat van wanten weet. Voorts zijn daar Mikko Häkkinen (Draugnim) en Helena Haaparanta (ex-Tracere) die elkaar vocaal naar het leven staan met respectievelijk bruut gebrul, afkomstig naar het lijkt uit een voorportaal van Lucifer’s paleis, en zinnenprikkelende, lieflijke klanken van een hemelse schoonheid. Om de composities kracht bij te zetten en een zweem van originaliteit mee te geven, is er een arsenaal aan strijkers en blazers uit de kast getrokken, gevat in een bombastisch arrangement. De ingrediënten voor een klassieker in spé zijn onmiskenbaar aanwezig. Desalniettemin komt het potentieel niet tot vol wasdom. De reden hiervoor is niet zo zeer gelegen in de muzikale tekortkomingen van het Finse orkest, maar dient meer gezocht te worden in het ontbreken van een eigen gezicht. De invloeden van bands als Nightwish, After Forever, Epica en Therion liggen namelijk duimendik op de muziek en de klassieke arrangementen lijken zo weg gelopen uit de soundtrack van Lord Of The Rings. Nu zijn dit niet de minste namen om mee vergeleken te worden, maar met iets meer durf had dit album in een begeerlijke parel omgetoverd kunnen worden.
mij=Napalm / Hardlife / Rough Trade