Delain is een echte band geworden, zo blijkt uit dit tweede album April Rain. Werd het debuut, het in 2006 uitgebrachte Lucidity, nog nagenoeg geheel gedragen door de vele gastvocalisten en -instrumentalisten, nu moet oprichter Martijn Westerholt het met zijn eigen band, met een vaste bezetting, doen. Je zult hier dus geen Liv Kristine en geen Sharon den Adel meer horen in een confrontatie met bijvoorbeeld de grunts van George Oosthoek. Zijn er dan helemaal geen gasten meer gebruikt? Jawel, alleen Marco Hietala (Nightwish) is wederom gevraagd. Op “Control The Storm” en “Nothing Left” zijn zijn bijdragen kenmerkend en niet onverdienstelijk aanwezig. De vocalen komen nu volledig op het conto van Charlotte Wessels, her en der aangevuld door de vocalen, zelfs met enige grunts, van gitarist Ronald Landa. Het album is op het gebied van zang duidelijk minder divers geworden dan de voorganger, logisch natuurlijk. Muzikaal daarentegen hebben ze er eigenlijk niets voor hoeven in te leveren. Het album moest in eerste instantie even bij mij groeien. Het kwam me allemaal wat te makkelijk over, het kon me nergens direct grijpen, ik miste de nodige spanning, de verrassing. Na meerdere luisterbeurten is niet al het negatieve weggeëbd, maar het geheel is toch gewoon een heel aangenaam album geworden dat gewoon erg lekker rockt en wegluistert.
mij= Roadrunner / CNR
Je vraagt je af wie die belachelijke profielfotootjes van de bandleden op hun myspace pagina gemaakt heeft. Echt spuuglelijk.
Ach George… iedereen moet ergens beginnen, jij begon vast ook met een goedkope camera, zij begonnen vast met goedkope fotograaf. Op de huidige promo shots valt vlg. mij weinig aan te merken.
Het hele album heeft een hoog constant niveau als de arrangementen beluisterd. Ze zijn lekker compact en echt voor de live situatie geschreven. Het hele album is dus van een hoog niveau. Maar als ik toch een favoriet mag aanduiden dan is dat Lost. Met die hakkende gitaren die plotseling bij het begin v/h 2e couplet terug komen. Geniaal.