Gwen Stacy. Een vierkoppige christelijke hardcore-band uit Indiana met een boodschap. Voor veel Europeanen nog ietwat onbekend, maar als het aan deze mannen ligt zal het niet lang duren voordat ze hier net zo groot zijn als in de Verenigde Staten. Mede dankzij hun gezamenlijke platenmaatschappij mag de band het podium delen met Poison The Well en 36 Crazyfists. Hun tour door landen als Engeland, Zweden, Italië en Denemarken slaat gelukkig Nederland niet over. Maar liefst twee maal mogen wij Hollanders genieten van deze ‘nieuwelingen’ en wat ze te vertellen hebben. Vanavond staat Gwen Stacy in ieder geval in de Tivoli te Utrecht, waar ik onder etenstijd snel even een paar vragen stel aan de bassist en de nieuwe zanger. Helaas blijf ik na die paar minuten met veel vraagtekens zitten, en zo wordt mij wederom beloofd de rest via MySpace te vervolgen.
mij=Interview: Lisa Marie. Foto's: Tim van Veen
'Hoi ik ben Brent. En dit is Geoff.' Tot maar liefst tweemaal toe wordt mijn hand geschud door elk van de twee muzikanten. Net als ik naar mijn blaadje met vragen grijp, pakt de zanger mijn arm vast. 'Je veter zit los!' Ik kijk naar beneden, en zie inderdaad dat mijn rechterschoen los zit. 'Ik maak hem wel even voor je vast.' En voordat ik er erg in heb bukt Geoff om mijn Vans nader te inspecteren. Brent lacht, en beveelt hem om de andere ook nog maar goed vast te doen, just in case. Terwijl Geoff bezig is met mijn veters, vraag ik de bassist maar alvast of ze verwacht hadden ooit een succesvolle tour door Europa te doen. 'Nee, zeker niet', antwoordt hij serieus. 'Gwen Stacy is eigenlijk een paar jaar terug begonnen als tijdverdrijf. We waren allemaal veel met muziek bezig, en naarmate de tijd verstreek kwamen we er eigenlijk pas achter dat we helemaal zo slecht nog niet waren. Nu staan we ineens in Europa!' Brent wijst met een gelukkig gezicht om zich heen, en ziet blijkbaar niet het uitzichtloze industrieterrein dat ik zie. Geoff, die inmiddels weer overeind staat, knikt instemmend. 'Ik ben nog niet zo lang bij Gwen Stacy, maar ik snap wel goed wat hij bedoelt. Ik denk niet dat je er als muzikant ooit van uitgaat dat je alles kan doen waar je ooit van droomde. Het blijft altijd een cadeautje.' Deze uitspraak laat al een beetje doorschemeren dat Gwen Stacy een christelijke band is, en daar zijn ze trots op ook. Wanneer ik vraag hoe het is om de enige gelovige band van de tour te zijn, komen ze pas echt los. 'Eigenlijk is het helemaal niet erg. Ik denk niet dat we ooit met alleen christelijke bands zouden willen toeren, of bij een christelijke platenmaatschappij zouden belanden. Simpelweg, omdat we die stempel niet op onze muziek willen hebben staan.' Geoff vult Brent vervolgens aan: 'Ja, we zijn gelovig. Ja, we zijn christelijk. Natuurlijk halen we dan ook onze inspiratie bij God vandaan, maar om alleen maar in die christelijke scene te zitten lijkt me niets. Op deze manier bereik je sowieso veel meer mensen.' Dit schijnt erg belangrijk te zijn voor deze rockers uit Indiana, want een boodschap heeft hun muziek volgens de bassist zeker: 'Als ik lyrics schrijf, probeer ik mij daar zo veel mogelijk bij te bedenken hoe anderen het zouden kunnen interpreteren. Ik wil dat christelijke jongeren er zich in kunnen herkennen, maar ook dat niet gelovigen zich er tot aangetrokken voelen. Je moet wel iets te zeggen hebben, anders luistert er niemand.'
Na deze wijze woorden wijk ik af naar een ander onderwerp: het aankomende album. Na de re-release van The Life I Know begin dit jaar, zitten fans op het puntje van hun muzikale stoel. Het belooft namelijk een plaat te worden die nóg catchier is dan zijn voorganger. 'We zijn allemaal heel siked voor de nieuwe plaat. Nu dat Geoff meezingt zijn de nummers een stuk melodieuzer geworden, maar ze hebben zeker niet de zware lading die ons kenmerkt verloren. Het mooie is juist dat de muziek bijna harder lijkt. Ik wil agressiever zeggen, maar dat is zeker niet het goede woord. Intenser. Dat komt misschien nog wel het meeste in de buurt van wat ik zeggen wil.' Het album zou begin herfst uit moeten komen, maar het is nog niet zeker onder welk label: 'Ferret Music heeft er heel wat bands uitgegooid. Het is nu dus even rondkijken naar iets dat bij ons past.' De vooruitzichten zijn hoe dan ook goed, en aanstaande zomer kunnen onze Amerikaanse buren in ieder geval genieten van deze gasten. Op de vraag of we ze nog eens een keer terug gaan zien in Europa antwoordt Brent enthousiast: 'Ik weet niet of ik het al zeggen mag, maar het idee is dat we in december terugkomen, samen met Haste The Day. Nederland doen we dan hopelijk ook weer aan.' Ik bedank ze ontzettend voor de openlijke antwoorden, en als ik wegloop besef ik me dat óók ik ontzettend uitkijk naar de nieuwe plaat, en dat mijn Vans nog nooit zo goed geveterd zijn geweest.