Even heb ik met de gedachte gespeeld om deze recensie al te schrijven voordat ik de cd binnen had. Dan zou ik na het beluisteren van de muziek kijken wat er nog moest worden aangepast. Ik verwachtte eerlijk gezegd niet dat ik veel had hoeven te veranderen. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan, en heb ik keurig gewacht met schrijven totdat ik de cd een paar maal geluisterd had, maar het was heel goed mogelijk geweest. Want met Roll On van J.J. Cale weet je al voor 100% wat je kunt verwachten voordat je ook maar één noot gehoord hebt. Er zijn nou eenmaal artiesten die elke keer hetzelfde doen. Enya bijvoorbeeld, of Frans Bauer, of… nee, da’s niet eerlijk… bij J.J. Cale ligt het toch net even anders. Zijn albums zijn als afleveringen van je favoriete tijdschrift: je leest het altijd met veel plezier en denkt er daarom nog niet over om je abonnement op te zeggen, al vind je niet elke aflevering even geslaagd. Bovendien zit er zoveel variatie in de vakkundig geschreven artikelen dat het na al die jaren lezen nog steeds niet verveelt. Zo heb ik ook mijn favorieten verzameld in de verschillende jaargangen van Cale-magazine: Naturally, Okie en Travel Log. Wordt Roll On aan dat lijstje toegevoegd? Nee, dat verwacht ik niet. Heb ik er van genoten? Ja, met volle teugen, en dat zal ik de komende maanden nog veel vaker doen. Want de albums van Cale blijven van zeer hoog niveau. Maar toch… met elke nieuwe cd hoor ik een steeds luider wordend stemmetje in mijn hoofd dat zich afvraagt waarom Cale niet één keer iets heel anders doet. Zoals bijvoorbeeld een album opnemen met alleen zijn stem en een akoestische gitaar. Gewoon, live op de veranda van zijn huis, of in de deuropening van zijn woonwagen, of onder de douche, weet ik veel. Een titel heb ik ook al: J.J. Cale Undressed, en ik verwacht dat het zijn beste plaat in jaren gaat worden…
mij=Because / Warner