Strawberry Fields – Rivers Gone Dry

Bij de meeste recensie-cd’s die wij toegestuurd krijgen, zit een papiertje met biografie en andere informatie over de artiest en het werk dat wordt aangeboden. Zelden lees je hierin iets écht nuttigs dat je voor je recensie kunt gebruiken, maar vermakelijk is het echter vrijwel altijd. Zo lees ik dat één van de ‘Sales points’ van de Poolse prog-rock formatie Strawberry Fields hun ‘beautiful female lead singer’ is, hetgeen in ieder geval verklaart waarom ze op elke pagina van het cd-boekje afgebeeld staat. Of dat hun debuut-cd Rivers Gone Dry een ‘exciting blend of the old and the new, of rock guitars and soft keyboards’ laat horen. En dat het schrijven van de teksten een bijzondere ervaring was voor de zangeres: ‘writing these lyrics made me feel relieved to some extent’. Meid, wat fijn voor je. Maar luister… als je zo prominent als boegbeeld van een project naar voren wordt geschoven, dan moet je wel wat bijzonders te bieden hebben. En het enige dat ik hoor is een redelijk zuiver zingende maar doodsaaie stem die de muziek compleet doodslaat. Als die ‘soft keyboards’ daar al niet voor zorgen. En da’s jammer, want het gitaarspel is origineel en doorgaans van hoog niveau. Maar de gitarist krijgt in de meeste nummers te weinig ruimte tussen alle toetsen en gelaagde stemmen. Het mag duidelijk zijn, ik heb me niet echt vermaakt bij het luisteren naar dit project. Muziek, zeker als het zo atmosferisch probeert te zijn als hier, zou de gedachten van de luisteraar moeten vangen en vasthouden. Als die gedachten afdwalen is er iets mis… en bij het luisteren bedacht ik alleen maar of ze als Poolse band nou ook in een bouwvakkersbusje op tournee zouden gaan door Nederland. In het zwarte circuit natuurlijk, waar ik ze uiteraard volle zalen gun. Als de band maar niet met z’n allen op een zolderkamertje tegen woekerprijzen hoeft te overnachten in een pand van een Nederlandse huisjesmelker. Dat zou niet eerlijk zijn…

mij=Metal Mind / Import