Tom Pintens – Winter Maakt Ons Vrolijk

Zaterdagavond zag ik Zita Swoon spelen tijdens Cross-Linx. Ik vond er weinig aan. Stef Kamil en ik hebben al enkele albums lang een vertroebelde relatie. Ik zoek tegenwoordig liever mijn toevlucht bij de Nederlandstalige albums van zijn gewezen rechterhand Tom Pintens. Zijn nieuwe cd Winter Maakt Ons Vrolijk is wat mij betreft een stuk boeiender dan de laatste albums van Zita Swoon. Helaas kan Pintens qua aanhang nog niet tippen aan die van Zita. Maar daar kon best wel eens snel verandering in gaan komen. Allereerst was er zijn belangrijke rol in de totstandkoming van Roosbeef‘s debuut-cd en nu gaat hij als voorprogramma mee op tournee met Spinvis langs de theaters in Nederland. Overigens hoop ik niet dat Tom hierdoor nu nog meer het stempel ‘de Belgische Spinvis’ op zijn voorhoofd gestempeld krijgt, dat klopt namelijk ook totaal niet. Natuurlijk maakt Tom ook kleine liedjes met zinnenprikkelende teksten, maar die zijn vaak wel concreter dan die van Spinvis (en bovendien van de hand van zijn vriendin Ellen Schoenaerts). Erg fraai vind ik bijvoorbeeld haar simpele, maar doeltreffende tekst over de treurnis in Charleloi, waarbij Tom in de melancholische muziek precies de juiste snaar raakt. Geinig is dat Schoenaerts in “Simon” teruggrijpt op een persoon die ook langs kwam op Pintens’ debuut-cd, iets dat je niet vaak ziet. De muziek op Winter Maakt Ons Vrolijk is ook anders ingericht. Waar op Pintens’ solo-debuut de basis bestond uit diens langdurige thuisgeknutsel, ademt Winter Maakt Ons Vrolijk, misschien wel door de veel kortere opnameperiode, veel meer een bandgevoel uit. En dat maakt het geheel (nog) rijker dan die van zijn debuut.

mij=V2