Op de hoes van Warning prijkt een 3D-doolhof in de vorm van een kubus, waarop een aantal mensen aan het ronddolen zijn. Zo voelde ik mij ook een beetje toen ik het nieuwe album van Antigama voor het eerst opzette. Je hebt geen idee welk pad je moet nemen om uiteindelijk de plaats te bereiken waar de geheimen van deze cd opgeslagen liggen. Alles lijkt een wirwar van onbegaanbare en doodlopende paden, zonder enige structuur en functie. Toch komen er langzaam herkenningspunten in de ongebreidelde brij van riffs en ontelbare breaks. Tot aan het intermezzo “Sequenzia Dellamorte” worden we door onze Poolse vrienden vooral getrakteerd op keiharde hoekige grind met het genadeloze “Another” en “War” als persoonlijke hoogtepunten. Daarna wordt het allemaal weer wat experimenteler. Zo krijgen we in “You Have The Right To Remain Violent” een idee hoe Meshuggah on speed zou klinken en swingen de heren er op los in het groovende “Lost Skull”. In “Paganini Meets Barbapapex” wordt er wat op een piano gefreaked, waarna in “Empty Room” en “Orange Pills” nog even lekker gas wordt gegeven. Tot zover het goede nieuws. De druilige afsluiter “Black Planet”, een zeer irritant synth-niemendalletje, hadden ze gewoon weg moeten laten. Ik kan me niet voorstellen dat je daar voor je plezier naar gaat luisteren. Dan maar geen speelduur van boven het half uur. De eerste 27 minuten zijn immers al heftig genoeg.
mij=Relapse / Rough Trade