Het begin van de maand april kondigde meteen de lente aan. Zonnetje, temperaturen die rond de twintig graden lagen. Ik hou er van. De lente is begonnen en dus heb ik een afspraak met Bløf. Niet met de band maar met hun album April. Want de band had nog wat goed te maken met me. April is deel twee uit het tweeluik, waarvan Oktober het depressieve eerste deel was. En dit deel zou dus volgens de band het positieve lentegeluid laten horen. Qua teksten is dat in ieder geval wel gelukt. Liedjes als “Gelukkig”, “Omdat het anders wordt” en “Misschien tot morgen” bevatten weer thema’s als hoop en het streven naar geluk. Daarnaast is de liefde weer een belangrijke inspiratiebron, getuige liedjes als “Overgave” en het up-tempo “Midzomernacht”. Muzikaal gezien ligt April toch echter in het verlengde van Oktober. De akoestische gitaar, piano en het luchtige drumgeluid voeren ook hier vooral weer de boventoon. Iets steviger wordt het alleen in de single “Vandaag”, waarin het meest herkenbare Bløf-geluid huist. Er is overigens op dit album weer een rol weggelegd voor het Vlaamse stemgeluid van Sarah Bettens die op opener “Iedereen die wacht” een subtiele tweede stem neerlegt. Bløf-haters zullen de tekst in dit nummer toejuichen, want de houdbaarheid van de band wordt aardig in twijfel genomen. ‘Het is niet moeilijk om te zien, dat de voorraad langzaam op raakt. Maar misschien is dat wel goed’, zingt Paskal ons toe. En dat is voor mij een beetje het gevoel wat dit album bij me achterlaat. De vraag rijst bij mij of de mannen inderdaad door de voorraad heen waren, want dit is nog niet echt de beloofde lenteplaat. Daarvoor staan er te weinig up-tempo liedjes op dit album. En dat was toch wel waar ik naar had uitgekeken. Wellicht dat de lang beloofde rockplaat dit dan weer in de toekomst goed kan maken. Zo blijf ik in ieder geval weer uitkijken naar een nieuw album. Maar dat kan vast niet de bedoeling van April zijn geweest.
mij=EMI
Je zult de Plaat (April) op zijn eigen merites moeten beoordelen, het is weliswaar geen rockplaat maar Blof is ook niet alleen een rockband.
Vooral ook een band die gevoel en sfeer als geen ander kan overbrengen.
Over het algemeen genomen klinkt de plaat wat voller en wat optimistischer dan oktober.
Maar er staan een paar juweeltjes op April die het bestaansrecht van de cd nu al rechtvaardigen en
Het prachtige en hoogevende ‘omdat het anders word’ en het indringende ‘overgave’bijvoorbeeld.
Er zijn drie a 4 nummers op die meer van hetzelfde zijn maar dat kan ook niet anders als Blof zich aan dit genre waagt.
Eilanden is het beste nummer met klein maar treffend pianospel.
De Piano is meer aanwezig en zeer de moeite van het beluisteren waard.
Blof kan het klein houden en je toch vol in je hart raken.
Een on-nederlands goede band.
Die hun meesters(counting Crows) inmiddels ruimschoots hebben overtroffen. En Ja..Laat die rockplaat maar komen.