De combinatie van de zomertijd en een welverdiende vakantie in Turkije blijken funest te zijn voor het gedrag van Junior en de Jongedame. Ze zijn echt niet vooruit te branden ‘s morgens en om het minste of geringste is er ruzie tussen hen onderling of met mij. Ik vind de sfeer verschrikkelijk en probeer alle zeilen bij te zetten om het weer op de rails te zetten. Het was namelijk een tijd lang hartstikke gezellig om ‘s morgens zo met zijn drieën te zijn nadat mevrouw Storm al de deur achter zich dicht getrokken heeft. Normaal heb ik al geen zin om te luisteren naar Blue October, maar na zo’n ochtend vol gebekvecht heb ik helemaal geen zin meer om naar het gezeur en gezever te luisteren van iemand als Justin Furstenfeld. Hij is de frontman van de post-grunge mannetjes van Blue October, die met Approaching Normal onlangs hun vijfde studioplaat uitgebracht hebben. Allememachies wat een vervelende plaat is dit. Ik snap echt niet hoe een grootheid als Steve Lillywhite het leuk kan vinden om dit soort bandjes te produceren. Maar misschien is Lillywhite niet vies van een beetje zelfkastijding.Ik heb Approaching Normal nu een keer of vijf zes beluisterd en kan zelfs met de beste wereld er niet een lichtpuntje op terugvinden. Elk liedje is een draak, met het “Kangaroo Cry”, waarin Furstenfeld zichzelf geforceerd een ander accent aanmeet, als lachwekkend dieptepunt. Alhoewel, als’ie over zijn dochtertje begint dan zakt mijn broek nog verder af. Misschien word ik ook wel gewoon te oud voor dit soort gejank.
mij=Universal
Wat een eikel ben jij zeg! Het hoeft niet je smaak te zijn maar dit is een recensie van lik me reet!
@Peter:
…in tegenstelling tot jouw reactie zeker.
Ten eerste heb je er “normaal” al geen zin in om naar te luisteren en zeker niet na het gebekvecht.
Dan toch maar ff een recentie neerknallen omdat het moet. Jammer.
Wanneer je de moeite neemt een keertje naar de teksten te luisteren en een live concert te bezoeken weet je dat het “gemeende” muziek is.
Oeh! Gemeende muziek! Eens bij mijn platenboer naar vragen…
@ Gr.R.:
Maar pas op, he! Want zoals Peter al voorschrijft moet je over heel wat kwaliteiten beschikken om het te kunnen herkennen. Laat staan waarderen…
Probeer het toch maar. Uiteindelijk ga je het waarderen en ben je me dankbaar.
@Peter:
Ik hoop dat je zelf in de gaten hebt hoe arrogant je laatste reactie is. Bravo hoor, zo krijg je mensen wel aan het luisteren!
Zag het zelf niet zo, maar bedankt voor de tip…
Maar let maar op, alleen al door de discussie worden mensen nieuwsgierig wie gelijk heeft.
En dat ben ik dus!
Als je muziek van deze band “normaal” al niet chil vind, waarom luister je er dan uberhaupt naar? en ga je zo’n stomme recensie schrijven?
Ik denk dat je inderdaad te oud bent voor dit soort “gejank”(zoals jij dat noemt..)
Maar als je inderdaad eens naar een concert gaat, zul je zien dat ze live echt super goed zijn. En dat ze zoals Peter zei hun teksten echt menen. Er hangt bij hun concerten een goede sfeer en ook buiten het concert om, als je gewoon met de Justin praat is diezelfde sfeer er.
En waarin verschilt dat dan van andere concerten? De Blue October concerten zijn uniek in hun soort? yeah right.
Waarom zo negatief Storm? De sfeer is vaak intiem(kleinere zalen) en de band is gewoon benaderbaar.
Heb veel slechtere live acts gezien.
Bertje, ik heb genoeg kleine zalen van binnen en van buiten gezien om te weten waar ik het over heb. Ik mag het toch wel flapkoeien vinden, die mannen van Blue October? Ben wel benieuwd wat jullie nog meer leuk vinden?
Sunny Day Real Estate, Fall out boy, U2.