Soms is de tweede plaat van een band nog belangrijker dan een debuut. Helemaal als je zoals Buried Inside vier jaar terug ijzersterk debuteerde en dus nu bij het zo beruchte Moeilijke Tweede Album bent aangekomen. Hun debuut Chronoclast was er voor de postmetal-liefhebbers in elk geval eentje om de vingers bij af te likken. Werkelijk alles klopte aan die plaat, van de hoes tot de productie en vooral de songs. Gelukkig heeft Buried Inside zich niet gek laten maken door eventuele verwachtingspatronen. Vier jaar hebben ze de tijd genomen en het moet gezegd worden, ze hebben hun tijd prima benut want ook deze tweede is wederom een postmetal-plaat van enorm hoog niveau. De band heeft bovendien gelukkig een concessies gedaan, want nog steeds is dit een partij behoorlijk zware kost waar je wel even voor moet gaan zitten, want pas na meerdere luisterbeurten ontvouwt zich de genialiteit van deze band. Traag opbouwende, bijna architectonische songstructuren, spannende crescendo’s en alles vermorzelende gitaarriffs in combinatie met een erg ruige strot, verpakt in een achttal met Romeinse cijfers getooide tracks (I tot en met VIII). Ook al is het zo langzamerhand erg dringen in postmetal-land met alle Neurosis– en Isis-klonen van tegenwoordig, voor de liefhebber is ook de tweede Buried Inside een stevige aanrader.
mij=Relapse / Rough Trade