Stoer kijkende ruige mannen met lang haar, badend in een zee van vuur. Dat kan maar één ding betekenen: Burning Point! Of willekeurig elke andere melodieuze metalband uit Scandinavië, maar dat geeft niet zo’n leuke openingszin. Hoe dan ook, met hun vierde cd Empyre levert Burning Point een hardrock-cd af zoals dat hoort in het genre: volledig volgens het boekje. Teksten van het kaliber ‘we zijn echte mannen en dat zul je weten ook’, een zware ritmesectie, een zanger die klinkt alsof hij je bloed wel kan drinken, en veel, heel veel gierende solo’s. Maar helaas ook voorzien van een kitscherige glamrock-productie. De platenmaatschappij noemt dat een ‘strong 80’s vibe’ en prijst het aan als een pluspunt. Zelf voel ik dat toch anders, en het irriteerde me behoorlijk. Om nog maar te zwijgen van de instrumentale opener. Hierin brengen de heren een hardrockversie van het tijdloze thema van The Godfather ten gehore, waarbij elke omgelegde Maffiabaas uit de Italiaanse geschiedenis zich in zijn graf omdraait. Maar goed, zij die op zoek zijn naar een soort ruige Bon Jovi uit Finland kunnen hun hart ophalen: Burning Point laat het Scandinavische hardrockvuur branden zoals het altijd al gebrand heeft!!!
mij=Metal Heaven / Rough Trade