Derek Sherinian – Molecular Heinosity

Als er één toetsenist bij de Megalomane Rocktoetsenisten hoort, dan is het Derek Sherinian wel. Als fusionliefhebber is hij nergens zo dol op als op Moeilijke Muziek Maken. Na zijn periode in Dream Theater ging hij daar – vrijwel geheel instrumentaal – vrolijk mee door, op solo-albums en met zijn band Planet X. Op de solo-escapades slaagde hij er echter steeds weer in die Moeilijke Muziek in verrassend compacte songs neer te zetten, zodat het toch steeds weer bleef aanvoelen als een verzameling songs. Een beetje als de John 5 op toetsen, zeg maar. Op zijn zesde album Molecular Heinosity slaagt hij daar voor mijn gevoel toch wat minder in. Waar dat precies in zit heb ik nog niet kunnen uitvogelen. De muzikanten die meedoen zijn oude bekenden als Zakk Wylde, Tony Franklin, Brian Tichy en Virgil Donati, dus dat zal het verschil niet zijn. Net als op de eerdere solo-albums zingt Zakk Wylde één track, hier “So Far Gone”. Maar misschien is het wel tekenend dat ik een paar keer, en zeker bij “Frozen By Fire”, even dacht naar een Yngwie Malmsteen-song te luisteren. Hoe dan ook, pas bij “So Far Gone” – de laatste track van het album – zit ik echt te genieten. Mijn conclusie is dan ook dat er weer heel knap en op buitengewoon hoog niveau gemusiceerd wordt, maar dat het me bij lange na niet zo bij de kladden grijpt als op voorgaande albums.

mij=Inside Out / CNR