Gitaarspelen heb ik geleerd van mijn zwager Henk Tillemans, toen hij nog zanger-gitarist was bij Cannery Row. Jawel, ook ik heb mijn ‘claim to fame’. Geen echt knallende binnenkomer, maar ik zal het ermee moeten doen. Ik heb veel aan hem moeten denken bij het beluisteren van Diana and James van Greg Copeland. Voor Henk is het bespelen van de gitaar een ambacht, waarbij de traditionele regels van dat ambacht hoog in het vaandel staan: beter een standaard akkoordenschema smaakvol van fingerpicking patronen voorzien dan gewaagde harmonieën bekleden met two-hand-tapping solo’s. Simpel, oprecht, en met gevoel gespeeld, het liefst zonder al teveel gedoe… en deze cd staat daar vol mee. Greg Copeland is een singer-songwriter in de ware zin van het woord: hij heeft de dertien liedjes op Diana and James zelf geschreven en gezongen, maar laat de instrumentatie aan anderen over. De productie is mede in handen van Jackson Browne, en dat is overduidelijk te horen: Diana and James klinkt nog het meest als Jackson’s eigen album For Everyman. Copeland’s zang klinkt als en soort mix van John Prine en Ben Harper, hetgeen een rustige sfeer over de toch al ontspannen muziek heen legt. Avontuurlijk is het inderdaad niet, maar het staat bol van vakmanschap en ambachtelijk gitaarspel. Precies zoals Henk geprobeerd heeft het mij ook te leren.
mij=Inside / Ada / Rough Trade