Binnen enkele jaren na de oprichting in 2001 wist het Deense Hatesphere zich in ieder geval in het thuisland flink in de kijkerd te spelen. In het bijzonder met albums als Bloodred Hatred, waarvoor een Deense metal award werd verkregen, en het met loftuitingen overladen The Sickness Within (twee prijzen voor respectievelijk Beste album en Beste Productie) verleenden de, rondom gitarist Peter ‘Pepe’ Lyse Hansen opgetrokken, formatie een meer dan aardige cultstatus die ook buiten de landsgrenzen haar glans behield. Al vanaf het prille begin vestigde de band de aandacht op zich door de snoeiharde thrash te voorzien van melodieuze hooks en een rauw hardcore randje. Mede hierdoor ontstond een zeer herkenbaar geluid dat voor alle releases typerend zou zijn. Ook dus voor het laatste stukje huisvlijt getiteld To The Nines, en dat mag eigenlijk best opmerkelijk genoemd worden daar op bandleider Hansen na geen enkel oorspronkelijk lid meer aan boord is. Op voorhand werd derhalve gevreesd dat met name het wegvallen van brulboei Jacob Bredahl een forse aderlating zou zijn, gelijk staand aan muzikale zelfmoord. Maar niets is minder waar. De typische Hatesphere sound is gebleven en de nieuwe frontman Jonathan Albrechtsen komt over als een gemetamorfoseerde versie van zijn illustere voorganger. To The Nines klinkt vet en agressief en werd door Tue Madsen van een zwaar metalen productie voorzien en vormt het bewijs dat er in ieder geval in muzikaal opzicht leven na de dood mogelijk is. Freek de Jonge zou er bijna lyrisch van moeten worden.
mij=Napalm / Hardlife / Rough Trade