De hoes van What Is The Secret of Impossible Hair? verraadt in elk geval één ding over de band Impossible Hair. Naast een gevoel voor mooie plaatjes, koesteren ze ook een gevoel voor humor: de serieus kijkende gitarist en de stokstijf staande toetsenist en de prachtige billen van de schaars geklede danseres op de voorgrond. De bizarre bandnaam, de curieuze foto: humor, maar gelukkig zonder dat we er als luisteraar last van hebben. De dertien liedjes op hun debuut zijn zeer genietbare indieliedjes die onbeschaamd putten uit de recente popgeschiedenis. Denk aan de kleine, puntige liedjes (en de humor) van XTC, maar ook aan de bizarre teksten en rake melodieën (en de humor) van Guided by Voices Als er kritiek te leveren valt op Impossible Hair, is het dat ze soms wel erg onbeschaamd lenen van de inmiddels legendarische lofi-koningen. Titels als “Accidental Claustrophobes” en “Silver Amplifier” hadden zo uit het oeuvre van Robert Pollard en co. kunnen komen. De laatstgenoemde track is overigens een hoogtepunt: ‘lonely melody / the ogan solo makes you cry a little / sparrow singing cheap city love songs / I feel like marching to the sky’. Hoorde ik daar iemand GbV roepen?
mij=Eigen Beheer