Elke avond lees ik afwisselend Junior of de Jongedame een verhaaltje voor. Dat doen we al heel lang zo. Maar Junior is, nadat de lamp uit is gegaan, vaak nog een tijdje wakker. Soms roept ‘ie me dan nog een paar keer. Niet omdat ‘ie bang is, maar om nog even te praten, omdat er dingen zijn die hem bezig houden. Als afsluiting van zo’n klein gesprekje dat vaak het ‘zwaarste’ gesprek van de dag is doe ik altijd een fluisterverhaaltje. Zes zinnetjes zachtjes in zijn oor gefluisterd die ik uit mijn duim zuig en die er voor zorgen dat hij in ieder geval met een glimlach op zijn gezicht in slaap valt. Dan trek ik aan zijn muziekmakende trekpop die hij ook al sinds voor zijn geboorte heeft en valt hij vredig in slaap. Die trekpop is bijna op. Misschien moet ik die maar eens vervangen door een cd-speler. Dan draai ik bij het de deur uitgaan gewoon een liedje van Jason Falkner‘s Bedtime With The Beatles. Da’s ook hele vredige muziek namelijk. Held Falkner heeft namelijk voor de tweede keer liedjes van The Beatles verwerkt tot slaapliedjes. Die zijn absoluut slaapverwekkend, maar allerminst saai. Falkner heeft de songs van Lennon, McCartney en Harrison namelijk zeer smaakvol omgeturnd tot smoothe lullaby’s. Dat houdt in veel waterige keyboards en zacht aangeraakte akoestische gitaren. D’r zullen genoeg fans van The Beatles zijn die zullen huiveren bij dit idee, maar wie de gloedvolle versie van bijvoorbeeld “Here Comes The Sun” of het zacht geneuriede “Hey Jude” gehoord heeft, kan niet anders dan heerlijk wegdromen. Ik hoop alleen dat Falkner binnenkort ook weer eens met echt eigen werk op de proppen komt.
mij=Rattle / Excelsior / V2