Micachu – Jewellery

Er wordt een hoop hele slechte muziek uitgebracht tegenwoordig. Gelukkig staat daar ook heel veel heel goede muziek tegenover. Muziek die eigenzinnig is, die verrast, die raakt. En als je het hebt over eigenzinnigheid, dan is Micachu een naam die zeker moet vallen. Wie haar debuut-cd, Jewellery, al beluisterd heeft, weet ongetwijfeld waar ik het over heb. Deze 21-jarige Engelse dame, die in haar vrije tijd ook nog stukken componeert voor het London Philharmonic, creëert in haar muziek een volledig eigen wereld vol verrassende melodieën en vocale vondsten (“Eat Your Heart”),waarin het door haar zelf bedachte instrument de Chu een belangrijke rol speelt. De Chu is een combinatie van een gitaar en een basgitaar, en dan met pedalen. Micachu doet in verrassendheid denken aan de tijd dat Beck als 24-jarige zijn Mellow Gold uitbracht, met als verschil dat ze minder hitgevoelig is. Waar Beck vooral lo-fi, pop, country en indie combineerde, doet Micachu dat met electro, synthpop en punk. Veel bliepjes, loops en fuzz dus en nog meer tegendraadsheid en ‘attitude’. Totaal grenzeloos en vrij van genres musiceert Micachu erop los, en ondanks alle gekte weet ze er toch nog relatief lieve liedjes uit te persen (“Just in Case” bijvoorbeeld, en “Calculator”). Een luistertrip die heel wat uren plezier en verbazing oplevert en uiteindelijk in alle opzichten overtuigt. Een waarachtig talent, binnenkort te zien op London Calling!

mij=Rough Trade / Konkurrent