Dit jaar nog verschijnt er (eindelijk!) een nieuwe cd van Placebo. Ooit waren zij toch wel de knuffelband van de Engelse muziekpers, maar de cd’s na Without You I’m Nothing vielen steeds minder goed in de smaak, mede doordat ze meer elektronica in hun muziek begonnen te verweven en dus minder gitaren. Iedereen die dat wel kon waarderen, hoeft nu niet langer meer te wachten tot hun nieuwe cd uitkomt, want nu is er Monokino. Een deels Nederlandse, deels Chinese band met een zanger (George van Wetering) wiens stem werkelijk als twee druppels water lijkt op die van Brian Molko. Met hun prima mix van electrowave en zeer aanstekelijke pop is Monokino inmiddels groot in China en Duitsland, en ook Amerika en Nederland beginnen te vallen voor hun muzikale charmes. Geheel terecht overigens, want de (ondanks de elektronica) warme uitstraling van hun muziek, gecombineerd met hier en daar licht-ironische teksten en dus die aanstekelijke melodieën, zorgt voor een prima in het gehoor liggende cd. Het wordt dus tijd dat ook Nederland wakker wordt en gaat luisteren naar wat deze band van eigen bodem te bieden heeft. Monokino is een verrijking voor het Nederlandse muzieklandschap en verdient absoluut een plaatsje op de zomerfestivals.
mij=My First Sonny Weismuller / Konkurrent
Inderdaad plaat van het jaar!