Neil Young – Fork In The Road

‘Just a song won’t change the world’, zingt Neil Young op zijn nieuwe plaat, Fork In The Road. Hij kan het weten, want sinds Ohio worden er nog steeds mensen doodgeschoten bij demonstraties en – veel recenter – zijn Living with War heeft de oorlog in Irak niet beëindigd. Ome Nelis weet het dus wel: niet bij liedjes alleen. Toch is Fork In The Road wel weer een oproep tot maatschappelijke verandering. Als ik de teksten goed interpreteer moeten we allemaal aan de milieuvriendelijke auto. Of deze plaat daarbij kan helpen weet ik niet. Wel dat er voor een klassieke, enigszins invloedrijke protestsong één belangrijke voorwaarde geldt: het moet een goed nummer zijn. Wat zeg ik, het moet een briljant nummer zijn. Alleen dan is er kans dat er weerklank volgt. En zoals de laatste jaren zo vaak met Neil Young: briljante liedjes horen we niet meer op zijn nieuwe platen. Het titelnummer en “Get Behind The Wheel” zijn lekker gruizige rammelrockers, zijn stem klinkt even wankel als altijd en de snerpende gitaarsolo’s spelen weer een belangrijke rol. Fork in the Road is geen wereldschokkend album, wel een aangename plaat, die ongetwijfeld als middenmoter de geschiedenis van ‘s mans immense discografie zal gaan gelden. Als je het glas (het benzinepeil) als half leeg in plaats van half vol wil zien: het is spannender om te wachten op die al te lang aangekondigde Archives-set dan op een nieuwe plaat van Neil Young.

mij=Reprise / Warner