Een van de leuke dingen aan katten vind ik hun gesnuffel aan objecten die ze nog niet kennen: alsof ze het zich eigen willen maken, om het een plaatsje te geven in hun universum. Ik mag ook graag snuffelen, en wel aan nieuwe cd’s die binnenkomen. Uiteraard figuurlijk en vooral als de cd verpakt is in meer dan een promohoesje. Voor mij ligt Universal Malcontents van Outrageous Cherry waaraan ik voorzichtig begin te ruiken. Op de voorkant staan in psychedelisch aandoende kleuren vier bandleden waarvan er drie volledig met hun gelaat afgebeeld zijn en eentje nog niet eens voor de helft. Als ik het hoesje openvouw komt er een gefröbeld kunstwerk tevoorschijn waarvan ik alles dat ik zie niet thuis kan brengen, maar waar bandlid nummer vier nu wel zichtbaar wordt. De (drie) zonnebrillen en het lange haar vallen mij op. Aan andere kant van het hoesje staat het kwartet tussen hoog gras met op de achtergrond een planeet. Ik moet aan de sixties denken. Als ik dan de titels bekijk dan verwacht ik wat humor door een titel als “It’s Not Rock n’ Roll (And I Don’t Like It)”. Als ik de cd dan uiteindelijk draai dan heb ik het goed geroken. In bijvoorbeeld de opener “I Recognize Her” komt hij (songschrijver Matthew Smith) de zij in de toekomst tegen. Je moet er maar op komen.Over de cd hangt een psychedelische sfeer en er is een muzikale link met vooral de Amerikaanse westcoast in de sixties. Het riekt echter naar meer, zoals een dosis glamrock,. Daar was ik bij mijn eerste gesnuffel zelf nog niet opgekomen. Elk nummer heeft zijn eigen draai, maar echt spetterend wordt het nergens. Toch bevalt de cd me prima, misschien wel omdat het zonnige weer prima aansluit bij deze schijf. Het was fijn om eens aan een Outrageous Cherry-cd gesnuffeld te hebben, maar ik vrees dat ze niet bij mij in beeld blijven als er weer nieuw aanlokkelijk snuffelwaar is.
mij=Alive / Sonic