Waarom Scandinaviërs niet alleen patent hebben op de meest zieke en toegewijde black metal is wel te verklaren: waar is het klimaat deprimerender en de natuur indrukwekkender dan daar? Maar waarom hetzelfde gebied patent heeft op de meest ruige en soulvolle punkrock (of ‘rawk’) is me een raadsel. Het intrigeert me daarom des te meer. Zit daar iets in het drinkwater? Of is het ‘t noorderlicht? Hoe dan ook: deze Denen stonden wat achteraan in de rij bij het uitdelen van de ‘soul’ en de ‘rawk’. En ik vind het soms moeilijk om een ogenschijnlijk sympathieke band de waarheid te moeten vertellen. Zo ook bij deze Pranksters, die alle punkrockregeltjes netjes opvolgen om tot een eindresultaat te komen dat zo voorspelbaar is dat het ‘t ene oor in gaat, om onverrichter zake via het andere oor weer te vertrekken. Wat achterblijft is een lichte irritatie, veroorzaakt door de slechte uitspraak van de Engelse taal en het vlakke, jengelende gitaargeluid. En de drummer, die elke stop-‘n-go denkt te moeten invullen met een ‘ping’ op de rightbekken, doet mijn gemoedsrust ook weinig goed. Ik wens deze drie jongens veel geluk toe en twijfel niet aan hun goede bedoelingen maar toch kan ik goed zonder deze dertien-in-een-dozijn-punk.
mij=Heptown / Sonic