Het is tijd om een stukkie te schrijven, maar op de een of andere manier ben ik niet in de stemming voor het merendeel van de plaatjes die ik heb liggen. Ho wacht, dat Stone Axe klonk wel relaxed, misschien is dat iets. En inderdaad, binnen de kortste keren zit ik ontspannen mee te bewegen met de bluesy classic rock van deze heren. Een tikkie Free, een beetje Deep Purple, een toefje Led Zeppelin, een randje Thin Lizzy (“There’d Be Days”), een keer iets meer dan een beetje AC/DC (“Diamonds And Fools”), maar nergens hinderlijke na-aperij. Als ik de gegevens nazoek, blijkt Stone Axe een tweemansproject van zanger Dru Brinckerhoff en gitarist/bassist/drummer Tony Reed. Meestal is een gitarist die gaat drummen niet zo’n gelukkige combinatie, maar Reed heeft de losheid en de swing van een fulltime drummer. Sterker nog, hij heeft alles ingespeeld, maar het klinkt alsof er drie mensen tegelijk staan te spelen en da’s gewoon knap. De achtergrond van Reed maakt overigens wel duidelijk waarom het me zo bevalt: hij is ook gitarist van stonergezelschap Mos Generator, nog zo’n band die lekker ouderwets speelt en toch zichzelf blijft. Deze mannen zijn de studio ingedoken om ongegeneerd te gaan spelen met de muziek waarmee ze zijn opgegroeid. Degelijk songmateriaal, een simpel gehouden goede productie en hoorbaar plezier zorgen in dit geval voor een ouderwets fijne plaat. Seventiesrock is niet achterhaald, zo bewijzen deze heren nog maar eens.
mij=Roadburn / Konkurrent
Ik heb op de myspace een paar nummers gehoord en die zijn fantastisch. Waar kan ik dit krijgen?
Behalve online moet ook een cd-winkel ‘m kunnen bestellen. Onder de titel staan de platenmaatschappij en de distributeur, in dit geval respectievelijk Roadburn en Konkurrent. Luister ook eens naar Mos Generator, waar ik in de recensie naar verwijs. Ook zeer de moeite waard!