Strings 24 – Strings 24

Wat is erger dan een instrumentale plaat van een shredder? Een instrumentale plaat van drie shredders, inderdaad. Zo, na deze opening zijn alleen de hardcore shredderliefhebbers nog over. Is voor hen deze plaat van Strings 24 dan nog wèl interessant? Volgens mij wel, want hoewel de heren Frank Caruso, Stefano “Sebo” Xotta en Gianluca Ferro qua stijl niet heel veel verschillen van de ladingen andere gitaristen die dezelfde kunstjes uitvoeren is de productie uitstekend en is – en dat mag opmerkelijk heten – voldoende ruimte voor alle drie de gitaristen. Natuurlijk, compositorisch is elk deuntje een kapstok voor kamerbrede solo’s en krijg je met drie gitaristen veelal hetzelfde effect als destijds op de Hear ‘N Aid-benefietsingle met een lading hardrockgitaristen. Braaf wordt er om de paar maten gewisseld bij de solo’s, zodat de gitarist in kwestie in die paar maten zijn volledige kunnen wil tonen. Achter elkaar geplakt levert dat een soort 4×100 meter estafette op de gitaar op. Verrassend is “Remember Blues”, waarin ze gedrieën gas terugnemen en zelfs ruimte bieden aan een heerlijk orgeltje. Naar het einde toe gaat het vaker een tandje langzamer en dat komt de plaat zeker ten goede. De afsluiter is Henry Mancini‘s “Theme from Peter Gunn” (hier getiteld “Go Down Peter!”), bij popliefhebbers vooral bekend door de hitversie van Emerson, Lake & Palmer. Een wat voorspelbare cover die van mij niet had gehoeven. De conclusie over Strings 24: je moet er van houden, maar het resultaat is van tijd tot tijd heel aardig. En dat is beter dan je van negen van de tien instrumentale shreddermasturbaties kunt zeggen.

mij=Lion Music / Bertus