We hebben het hier al eens eerder opgemerkt: rock ‘n’ roll is geen exclusief Angelsaksische uiting. De Amerikanen mogen dan wel de uitvinders zijn en de Engelsen de grote navolgers (of, zo je wilt ontdekkers), ook aan de rest van deze aardkloot is de meest opwindende muziekvorm aller tijden niet onopgemerkt voorbij gegaan. Of we nu in Zwitserland, Italië of Frankrijk zijn, altijd en overal zijn er weer mensen die het wiel opnieuw uit denken te vinden. Een paar akkoorden, een denderend drumstel, een ronkende bas en een zanger die z’n teenage-angst verwoordt, meer is er eigenlijk niet nodig. Dat The Norvins uit Parijs komen en gezien de foto’s op het hoesje al een tijdje geen tieners meer zijn (en ook geen twintigers of dertigers), maakt dan ook niets uit. Hun gitaren zijn gedrenkt in fuzz, het Farfisa-orgeltje klinkt zo smerig als maar kan en elke gedenkwaardige plaat uit 1965 kennen ze van binnen en van buiten. Met trots presenteren ze dan ook hun instrumentarium: tamboerijn, harmonica, Vox Sidewinder IV bas, Telecaster gitaren, Farfisa orgeltje en drums. Het kan allemaal zo simpel zijn als je het juiste gereedschap maar hebt. Dat er dan toch enige kritiek is te vinden – namelijk dat niet elk liedje even inventief in elkaar zit, of dat er uit Parijs wellicht iets meer o-la-la te verwachten valt – dat moeten we maar even vergeten. Tenslotte las ik pas in de biografie dat The Norvins Fransozen zijn en niet uit de VS of Groot-Brittanië komen.
mij=Soundflat / Clearspot