Eigenlijk wilde ik helemaal geen stukje over Twelve Songs About Numbers van Tickets Go Past schrijven. Via de officiële File Under-kanalen was deze namelijk helemaal niet binnengekomen. En waarom zou je er een stukje over schrijven als je dezelfde mening hebt als de vriend die je de cd in je handen drukt: niet mijn ding. Tot ik de erg lovende recensie in de Oor las van Erik van den Berg met de conclusie “horen is geloven”. De muzikale referenties die hij noemt zijn Pink Floyd, Elbow en Radiohead, en dat had ik ook wel gehoord. Ik hoorde echter ook nog wat symfo zoals ik die ken van John Wetton in U.K. en ik hoor soms ook wel iets van de muziek van Kate Bush, maar dan zonder haar zang. Het grappige is dat Van Den Berg Phil Mills (ex-Nerve) als ingang heeft, terwijl ik de andere helft van het duo mijn Arnhemse stadsgenoot Joost Brouwer ken. Brouwer maakt solo o.a. Nederlandstalige kleinkunst-achtige liedjes aan de goede kant van de streep, een beetje à la Jeroen van Merwijk. Mills zocht het kennelijk in de industrial begin jaren negentig. Ik heb de cd nogmaals uitgeplozen en ben van mening dat de vaak uitgerekte liedjes toch wel knap in elkaar zitten en de cd Twelve Songs About Numbers door mij wel wat al te makkelijk aan de kant gelegd is. Of dit nou mijn ding is dat is weer een ander verhaal, vooral de computerdrums vind ik hier en daar toch wel wat irritant en naar de eighties neigen. Horen is geloven, ik maak er van horen is geloven als je al het geloof had.
mij=Eigen Beheer