Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: dit is een van de vreemdste cd’s die ik in mijn (bijna) vijfjarige carrière als scribent bij FU heb mogen ontvangen. Het Finse Ajattara is een soort van folkband die een heidense akoestische benadering van blackmetal uitvoeren. Die klinkt al net zo vreemd als mijn omschrijving, maar geloof me, ik kan er niets anders van maken. Wat je dus te horen krijgt als argeloze luisteraar zijn grauwende en grommende stemmen over rare percussie en vreemdsoortige akoestische instrumenten, waaronder didgeridoo’s en mondharpen. Alsof je een blackmetalband wereldmuziek laat spelen, maar dan op een oud-Scandinavische manier. Als het ware. Sowieso is dit geen makkelijke kost, het wordt allemaal uitermate rauw, zo niet op een beestachtige manier gebracht, met onverstaanbare teksten die waarschijnlijk in het Fins zijn, maar mogelijk ook net zo goed in een andere taal gebracht worden. Met grote moeite heb ik deze plaat uitgezeten en ik zou eigenlijk niet weten wie hierin nou interesse zou kunnen hebben. Ja, misschien verzamelaars van de Finse band Amorphis, want er schijnt nog een oud-zanger van die band mee te doen. Maar verder zou ik hier met een grote boog omheen lopen.
mij=Spinefarm / Bertus