Green Day – 21st Century Breakdown

De mannen van Green Day zullen toch wel even klamme handjes gekregen hebben toen na de verkiezing van Barack Obama het land even op zijn kop leek te staan. Hadden ze net zo’n mooi idee voor een nieuw maatschappijkritisch rock-opera hoogstandje, maait die senator uit Chicago het gras onder hun voeten vandaan. Maar goed, we zijn een dikke honderd dagen CNN kijken verder, en het blijkt allemaal wel mee te vallen met de ‘change’ van die Obama, waardoor ook het album van Green Day nog net zo nodig is als toen het schrijven aan dit album begon, vroeg in 2006. Dit is het achtste studio-album van Green Day, wat er op duidt dat deze mannen er niet in slagen om nummers uit te poepen in het tempo dat sommige andere artiesten ontsproten uit de punkscene gewend zijn. Dat is waarschijnlijk echter ook de reden dat Billy Joe Armstrong, Mike Dirnt en Tré Cool nog steeds een rotsvast trio vormen, en meer nog dan louter de tand des tijds doorstaan eigenlijk zelfs aan momentum hebben gewonnen in de jaren sinds American Idiot. Waar het opera-element in American Idiot wat mij betreft nog iets te letterlijk genomen werd, met hele lange nummers en ballade-achtig gedoe, is het op 21st Century Breakdown een stuk puntiger, vinniger. Het enige dat volwassen is aan dit album zijn waarschijnlijk de verkoopcijfers, en toch worden er verdomd serieuze thema’s aangesneden. Aan de hand van de fictieve romance tussen de fictieve Christian en Gloria temidden van de post-Bush chaos wordt een situatieschets van Amerika gegeven. Zonder het geheven vingertje, maar met een aantal vertrouwde stijlelementen, zoals het rustige zangintro gevolgd door een hevige gitaarexplosie (“¡Viva La Gloria!”) en het gitaarriffje als intro (“Horseshoes and Handgrenades”). Als prettigste verrassing moet zeker niet de eerste single “Know Your Enemy” genoemd worden, want dat is gewoon het zoveelste bewijs dat de mannen van Green Day geweldige vakmannen zijn, maar hun muziek geen verrassing. Het zigeuner-aroma dat heel vernuftig door “Peacemaker” geroerd is deed mijn wenkbrauwen wel op een zeer plezierige manier fronsen.

mij=Reprise / Warner