Het heeft wat van een onmogelijke, ongewenste liefde, de relatie tussen mij en The Drones. Toen ik een promo van Wait Long by the River and the Bodies of Your Enemies Will Float By kreeg zat die in een recensie-exemplaar in de vorm van een cdr in zo’n plastic insteekhoesje. De cd raakte zoek waardoor ik ‘vergat’ er een stukje over te schrijven. Toen ik The Drones tot mijn verrassing op zag duiken in het voorprogramma van Dinosaur Jr. (en ze wat mij betreft die Senioren van het podium speelde) kocht ik een fraai zwart T-shirt, dat raakte ik ‘kwijt’. Het bleek uiteindelijk bij mijn moeder in de kast te zijn beland na een wasbeurt bij een logeerpartij met het hele gezin aldaar. De nieuwe cd Havilah zette ik gelijk op mijn iPod (kon ik ’em mooi niet kwijtraken!) en draaide ik al erg veel tot nu toe, maar tot een stukje erover schrijven kwam het niet. Niemand weet waarom. Nu spelen ze vanavond en morgenavond in Nederland, maar ik ben er niet bij. Het is avondvierdaagse week en dat houdt in dat ik aan de bak moet. Maar ik zou u zeker aan raden wel te gaan, al was het alleen maar om Fiona Kitchin haar bas te zien bespelen. Zij en Gareth Liddiard zijn nog als enige twee over van de band die toerde in het voorprogramma van Dinosaur Jr. Dat zal ook de oorzaak zijn van de switch in geluid van de band. Gebleven is gelukkig wel de gepassioneerde voordracht van Aussie Liddiard, die meer dan eens gedachten aan Nick Cave oproept. Misschien balanceert de band zelfs wel beter dan Cave de laatste jaren doet tussen lawaaierige passievolle uitbarstingen en melancholische intermezzo’s. Het gitaargeluid is de ideale mix van Neil Young and Crazy Horse en Two Gallants. Daardoor grijpt Havilah me gelijk bij openingstrack “Nail It Down” en houdt me in mijn greep tot aan de akoestische afsluiter “Your Acting’s Like The End Of The World”. Niet bepaald een hoopvolle titel, wel een fraaie song.
mij= ATP / Konkurrent