Met een bandnaam als deze verbaast het me niet dat The Jonah een nogal mystieke plaat is van een veertienkoppig (!) collectief. In werkelijkheid zal de helft een braaf kantoorbaantje hebben, maar puur muzikaal gezien voelt het sektarisch aan. Duivelsuitdrijvingen en poëzielezingen in een hippie-commune, dat werk. De variatie is hier uitbundig, er zijn knoertvalse violen in al dan niet zelfverzonnen traditionals en er zijn synthesizers die science-fiction soundtracks in herinnering roepen. Kijk ook even naar de brandende ufo boven Stonehenge-achtige sculpturen op het hoesje. De titeltrack is het langst en het bizarst, hierin reist men van rinkelende kettingen, noise-soundscapes, een onvast gezongen volksdeuntje (‘we live in the shadows of waterfalls’) naar Peste Noire-achtige black metal grunts. Een heel mooi liedje later is ‘t dan weer gewoon beschaafde folk. Van al die afwisseling kreeg ik ‘n sik, ik kon er maar niet inkomen, was ik fan van Current 93 dán ging dit er vast in als gesneden koek. “The Lowlands of Holland” is in elk geval erg mooi, en nee niet om die titel. Let op de schone zangeres, een waar zusje van Vashti Bunyan. Extra melodrama bieden de kerkklokken, die halverwege een melodie beginnen te klingelen. “Skelly’s Fireplace” is even gezellig als de titel belooft. Een dansje met accordeon, solo’s en vrolijke geram op mandoline, jammer dat ‘t maar een minuutje duurt.
mij=Camera Obscura / Clearspot