Even heb ik nog met de gedachte gespeeld om naar de veertigste verjaardag van Pinkpop te gaan samen met mevrouw Storm. Om even de zinnen te verzetten. Wij zijn allebei meer dan een beetje gecharmeerd van Depeche Mode. Even een dagje open neer naar Pinkpop voor die band, dat was zeker een optie. Helemaal omdat “Wrong“, de single die hun nieuwe cd Sounds of the Universe vooraf ging, weer een meer retrogeluid liet horen dan Depeche Mode in misschien wel twintig jaar in de studio vereeuwigde. Nu ja, dat wij niet naar Pinkpop gingen en waarom, dat mag ondertussen duidelijk zijn. Donders spijtig dat frontman Dave Gahan met die lichamelijke ongemakken zat, want Sounds of the Universe laat horen dat de band in de studio wel in goede doen was. Beter in ieder geval dan bijvoorbeeld op Exciter uit 2001. En ook beter dan op Playing The Angel (2005), al zouden de meningen ten over die laatste nog kunnen verschillen. Maar goed, ik ben een kind van de jaren tachtig en vind het absoluut niet erg dat Depeche Mode meer teruggrijpt naar hun geluid uit die periode. Martin Gore heeft zich helemaal uitgeleefd met zijn verzameling analoge synths. Het voordeel voor Depeche Mode is echter dat teruggrijpen in hun geval totaal niet resulteert in een gedateerd geluid. Naast de single “Wrong” is het voortslepende (en lange!) “In Chains”, dat de plaat opent, hier ook een goed voorbeeld van. Het nummer wordt zorgvuldig laagje voor laagje opgebouwd en Gore toont aan als tekstschrijver veel gegroeid te zijn. Al zijn die teksten wel aardedonker. Hopelijk komt de band snel met wiedergutmachungsoptredens naar ons land. Ik ga dan in ieder geval kaarten scoren. Zoveel is wel zeker.
mij=Mute / EMI
Ik moet helaas bekennen dat dit niet mijn album is :(, hopelijk komt het wel goed met Dave want blaaskanker is behoorlijk heavy 🙁